18 mei

Lieve Allemaal,

Twee nieuwe weken zijn voorbij en we zijn inmiddels precies een maand in Uganda. De tijd vliegt!
De afgelopen dagen heeft het hier veel geregend. Nu zou je denken dat wij hier als Nederlanders wel tegen bestand zijn, maar als het hier regent.. dan regent het ook flink! Heel Uganda is ontregeld na een fikse regenbui. Als het s’ochtends regent blijven mensen hier gewoon in bed omdat het niet meer mogelijk is om naar je werk te gaan. Het verkeer is ontregeld omdat de wegen onbegaanbaar zijn geworden. Tijdens een huisbezoek bij Sam, hebben we kennis gemaakt met dit weer. We weten nu waarom de meeste huizen hier op een verhoging zijn gebouw. Het water stroomt anders gewoon naar binnen (zie foto). Na zo’n bui van zeker 30 minuten, moesten we de Ugandese wegen trotseren per boda. Geen pretje kunnen we jullie nu vertellen. Slipgevaar ten top! Jorinde en Manon hebben voor deze gelegenheid een paraplu geïmproviseerd (zie foto).
Cato van 14 (die eigenlijk Kato heet en 12 jaar is, geboortedata zijn lastig hier) waarover we in ons vorige verslag verteld hebben heeft een sta tafel nodig. Zijn ouders kunnen dit niet betalen, dus hebben wij bedacht een statafel voor hem te improviseren tussen twee bananenbomen (zie foto). In het begin vond hij het helemaal niks. Maar we moeten toegeven, wij zouden het ook niet heel fijn vinden wanneer drie wildvreemden je ineens in een boom hangen. Nadat Kato geïnstalleerd was en rechtop tussen de bomen stond, werd hij rustig en vond hij het prima.
Ook hebben we jullie nog helemaal niks verteld over het restaurant, die we iedere dag bezoeken als we aan het werk zijn bij SOH. Iedere dag krijgen we twee schaaltjes. In het ene schaaltje zit Matoke (soort gepureerde aardappel) en rijst. In de andere zit jus met twee stukjes touwtjesvlees (of op z’n Brabants: draadjes vlees) en bruine bonen. Soms krijgen we daar spinazie of avocado bij.
Deze week zijn we ook druk bezig geweest in de oefenruimte van Spring of Hope. Zo hebben we een timmerman laten komen die een loopbrug van hout voor ons heeft gemaakt en hebben we de ruimte opnieuw ingedeeld en opgeruimd om een overzicht te hebben van de materialen. Ook zijn we van papier-maché een stoel aan het maken. We zullen het eind resultaat met jullie delen, zodra hij af is. (er moeten 8 lagen komen, dus hier zijn we nog wel even mee bezig).
Dinsdag 13 mei,
De huisbezoeken worden steeds verder weg. Na 40 minuten op de boda steeds dieper de bushbush in te hebben gereden (het uitzicht is prachtig, soms vergeten we hoe mooi het hier eigenlijk is) komen we aan bij Sheila. Een meisje van 7 met een waterhoofd en hierdoor een forse scoliose. Die hadden we hier nog niet gezien. Het meisje had al twee maanden een rolstoel staan die ze nog niet had gebruikt. Zonde vonden wij, dus we zijn gestart met een rolstoel training. Wat nog een hele uitdaging is, in een rolstoel rijden met de omstandigheden hier (zie foto). Daarna zijn we naar Amina gegaan, die gelukkig 200M verderop woonde. Amina is een meisje van 5 die geboren is met een keizersnee. Opzich hoeft dat niet een probleem te zijn maar de moeder kwam er na een aantal maanden achter dat het meisje haar nek niet kon controleren en niet kon grijpen of zitten. Nadat de moeder een tweede dochter kreeg, dit keer wel gezond, verwaarloosde ze Amina. Het meisje is ondervoed, haar huid is kapot door een slechte hygiëne en ze heeft inmiddels verschillende contracturen. Barbara heeft daar al een aantal keer met de moeder over gesproken, maar helaas zonder resultaat.
Ook hebben Jorinde en Manon deze week hun casestudy gezien: Kato (van 7) en Alice. (Eline ziet haar kindje volgende week). Zowel bij Kato als Alice was al vooruitgang geboekt. Alice kon zonder ondersteuning staan en het lopen ging veel beter. Kato was vrolijker, zijn hand functie was verbeterd en kon met minder ondersteuning staan.
Nadat deze week een aantal bodaboda chauffeurs geprobeerd hadden om ons af te zetten hebben we Ali en Swaibe gevraagd of ze ons bodaboda rijlessen wilde geven, zodat we met de boda van Israel naar Spring of Hope konden rijden. Afgelopen dinsdag was het dan zover. We reden naar een open veld zodat we nergens tegen aan konden rijden (verstandig). Nadat we geleerd hadden hoe we moesten schakelen en niet te vergeten remmen, hebben we geoefend om met iemand achterop te rijden. Het ging bij ons alle drie verrassend goed. Wordt vervolgd…
Afgelopen zaterdag zijn we wederom naar Jinja geweest om wat boodschappen te doen en te lunchen bij Flavours. Omdat de eigennaar Nederlands is hebben we brood gekocht en nutela! Zondag hebben we dus heerlijk genoten van een boterham met pasta! Nadat we die (veel te vroeg) achter onze kiezen hadden zijn we vertrokken om een horse safari te gaan doen. We werden ontvangen door een hele vriendelijke Engelse man die de horse safari hier in Uganda had opgezet. De tocht was geweldig! We reden door enkele dorpjes waarna we in de bush terecht kwamen. Omdat het afgelopen nacht weer onwijs veel had geregend hadden de paarden moeite met sommige paden. Ook moest je uitkijken dat je niet met een tak van je paard af werd geslingerd. We kwamen uit op een berg waarover je over de Nijl heen kon kijken (zie foto). Het uitzicht was prachtig. De volgende dag werden we alle drie met kont pijn wakker, maar het was zeker de moeite waard!
Inmiddels hebben we WIFI (na 4 weken..) dus jullie horen snel weer van ons!

Veel liefs van ons allemaal uit Uganda